Chorzów dawniej i dziś

Rzeźnia miejska

Szlachtuz został oddany do użytku 19 listopada 1901 roku. Był wtedy najnowocześniejszym i największym zakładem na Górnym Śląsku. W okresie międzywojennym został wyposażony w urządzenia elektryczne. Rzeźnia szybko znalazła się w czołówce krajowych producentów, a jej wyroby eksportowano do Anglii i Niemiec.

Początkowo w skład budynków zakładowych wchodziły:

I. Gmach administracyjny z biurami i mieszkaniami dyrektora i pierwszego halmistrza.

II. Gmachu gospodarczego z restauracją i trzeba mieszkaniami.

III. Właściwej rzeźni (hali ubojowej- dla bydła rogatego, cieląt owiec i kóz z kiszkarnią, hali ubojowej- dla trzody chlewnej z kotłami i kiszkarnią i z ogólnej hali ubojowej).

IV. Hali maszynowej z urządzeniami rzeźniczymi, dwoma kotłami parowymi, fabryką lodu i chłodnią dzielącą się na oddział główny i 120 komórek.

V. Sanitarnej hali ubojowej dla zwierząt podejrzanych i chorych.

VI. Stajen, obór i chlewów, dla pomieszczenia zwierząt rzeźnych.

VII. Taniej jatki dla sprzedaży mięsa mniej wartościowego oraz pieca do palenia mięsa nieprzydatnego.

VIII. Solarni skór i łojowni.

IX. Portierni i łazienki.

X. Klarowni łączącej cały system kanałów odpływowych.

W związku z dobrą koniunkturą na wyroby mięsne, rzeźnię wielokrotnie rozbudowywano i modernizowano. W latach 1925-36 zakłady mięsne w Chorzowie zelektryfikowano i wyposażono w nowe urządzenia. Architektura obiektu oparta została na kompozycji osiowej. Założenie to otwierają dwa bliźniacze reprezentacyjne budynki administracyjne z portiernią w środku. Te zabudowania są najcenniejsze i obecnie najlepiej zachowane. Budynki w stylu neogotyckim wzniesiono z cegły elewacyjnej. Posiadają strzeliste szczyty i wyniosłe dachy. Z tyłu znajdowały się zabudowania gospodarczo-produkcyjne, które dziś w znacznym stopniu stoją w ruinie. Całość otoczono wysokim murem z dostępem do rampy kolejowej od strony południowej (bocznica).

W 1985 roku część budynków udało się wpisać do rejestru zabytków. W 1996 roku rzeźnia miejska zakończyła swoją działalności. Od tego czasu budynki popadają w ruinę.

Tomasz Breguła w oparciu o:

„Zeszyty Chorzowskie”, Zbigniew Kapała

„Historia miasta Królewskiej Huty” A.Pobog-Rutkowski

Echo Chorzowa, informacje, wiadomosci, aktualnosci